Şekli insana benzer, ruhu şeytana köle,
Hayatı kıvrım kıvrım yalpalar sağa sola,

Düz yolda yürüyemez ayakları dolaşır,
Sarhoş başın yükünü suçsuz ayaklar taşır.

Konuşurken sözcükler tanımaz kendisini,
Hiçbir şey diyemeden tüketir nefesini.

Hem acı hem lezzetsiz bitirdiği şişeler.
Birkaç kadehten sonra yer değişir köşeler.

Doğru yanlış farketmez abuk subuk işleri,
Atın kişnemesini andırır gülüşleri.

Dostça kurulan sofra düşmanca terkedilir,
Uyuması lazımken bir kulübe gidilir.

Oturduğu masada kaybeder neyi varsa,
Bakınır etrafına bir tanıdık borç verse.

Kendisi gibi sarhoş bulur orda birini,
Yalpalar ve terkeder sisli kumar yerini.

Bundan sonra durağı bir aşüfte mekanı,
Sızar kalır orada biter mutluluk anı.

Evindeki çocuklar baba bekler merakla,
Çaresizce bir kadın dert paylaşır yatakla.

Sabah olur iş zamanı ama o ayıkamaz,
Eşinin ve çocuğunun yüzlerine bakamaz.

Mahkemede bir celse yeter boşanmak için,
Değer miydi bunlara devirip dökmek niçin.
Mehmet Çiftçi