Bazen inişli, bazende çıkışlı
Şaşkın vede durgun bakışlı
Bazı zamanda ağlamaklı
Kaldılar yaşanmışlarımda anı.

Kendimi boşluğa bıraktım
Bilmeden nelere uzaktım
Kim yada kimler sebepti
Yüreğimdeki hıçkırıklara
Gözlerimi yakan o yaşlara.

Feryadımın yankısı çarptı
İç dünyamın duvarlarına
Oysa bilmeden yarınları
Huzurla açmak isterdim
Hergün gözlerimi sabaha.

Şimdi son bir kez daha
Yokladım kendimi
Neyim var ki diye
İçimdeki hiçle çarpıştım.

Daha öncesinde de çok kereler
Konuşmuştum tek kendimle
Şimdide hep konuşuyorum
Yine empati yapıyorum
Sabahlara kadar işte
Hatta günlerce senelerce
Soruyorum hesabını kendime
Nerelerde yanlış yaptım ben diye.

Yaşantımda en mutlu günlerim
Çocukluğumda güzel dünlerim
Çok gerilerde kalmış olsalarda
Her zaman her hatırladığımda
Güleç çocukluğum gelir aklıma.

Mutluluk dahil her ne olduysa
Ruhumda, hepside eksik kaldı
Gizemli iç dünyamda gizlendi
Nemlenen gözlerimde yaşandı.

Nede çok şeylerim vardı
Kısa hayatta benimde
Çocukluk gülüşlerim
Çıkarsız tüm sevmelerim
Her dem yaşatmak istediğim
Bazısı da oldu, çoculuğumun izi.

Bomboş ellerim boş ceplerimde
Kalabalıkların da hep içinde
Ama yarın yok ellerimde
Yapayalnız bir ben varım şimdi
Bazıları da eski gülüşlerimde saklı.

Tek istediğim şey vardı benim
Candan özden değer görmek
Sevmek, sevdikçe sevilmek
Sormak, bilmek, öğrenmek
Hergün sil baştan sevebilmek
Sevdiğimin ruhuna eş olabilmek
Herşeye, herkese rağmen demek!
Kendi kararlarımı alabilmekti kendim.

08. 07. 2025
Kalb’i Bahar!