I
Yığıldı üzerime boy boy maskeler,
-Seç, dedim birini maskeler çağındayız.
Ufak tefek minyon adam küfretti:
-Bir yüzüm, dedi. O kalmıştı.
Ve sarındı gölgeler çarşaflar altına,
Takıldı maskeler bir kaç metal kuruşa.
-Eve, dedim sonra final yakın mı?
Sahnesindeyiz bir oyunun
Üç perdelik...
Hüzün ve neşe hep
göstermelik,
Akıyor çağlayan ırmaklar gibi
gözümün önünden.
Ve -Söz dedim, söz.
-Söz- bitti.
Çalkalandı dünya...
Dur yoksa başım mı?
Baş ağrısı mı bu dünya,
yoksa mayın mı?

Gölgeler görüyorum,
gölgeler isteksiz.
Hem telaşında yaşamanın,
hem de fazla yüreksiz.
Kalemim duyurmuyor,
hakikatin feryadını.
Kaderim diyorum
kederim, kalemin son barınağı.
İnsan siluetli hayaletler
yaşıyor önümde.
Geziyor, yarışıyor,
sevişiyor Frenkçe.
Bir ses duydum fezadan:
-Yılmak için çok erken.
İçimden bağırdı biri:
- Direnmek için pek geç-ken

II
Dik dur diyorum, dik dur
Bitsin bu fos, zifos
Aman diyorum destek bul
Sarsılmasın nur tahtın
İki el yeter
Tayyi mekan
Sağ ve sol yönlerden
Bitsin bu çirkinlik
her birimiz mahlukken
Bir toprağı dört koldan
hep bir elden bellerken
Akıl kârı değil, ihvanız hem
milletçe
Hem de ahdetmişiz insanlığa
nispetle.
Adem idik devranda,
Adem ölelim kâfi.
Adımız kalsın yeter,
yalnız Allah bâki.

Fazla kelam nahoş olur
Değil muradım konuşmak.
Kalplerimizi koru ya Rab
Her tik tak,
bir, el Hak
Her tik tak,
galip Allah.