Nankörlük, minnetsizliğin sesi..
Zamana yayılmış bir unutkanlık,
İnsan ilişkilerini çürüten bir pas...
Güveni yer,
sevgiyi zedeler,
sadakati bozar...
Verdikçe eksilir insan, her adımda biraz.
Göz göze bakar ama görmez seni,
Unutur geçmişi, siler geçmişini...
Yansıyan yüzü Kırık aynalarda kalır
Sahtekarlığı süzülür tüm güne
Yalnızlığında boğulur...

Zulüm,
karanlıkta yürüyen bir ağırlık...
Sessiz sokaklarda,
zifirinin çığlıkları yankılanır...
Güçlü kim,
haklı kim
kendisine yer arar gizlice...
Ve
adalet, susar bir köşede sessizce.
Bir çocuğun uykusuz gözleri gibi
Bekler durur...

İhanet,
Yakındır gelir en derinden gizlice...
Bir bakış,
bir söz yeter seni gömmeye...
Arkandan değil,
yüzünden işler nakış nakış...
Ölünceye dek;
Kalpte hep bir kuyu,
bir sızı,
bir "belki" kalır geriye...
Ne özür yeter, ne zaman
İçine düşer bir sessizlik
Ve
en çok da kendine kızarsın
Çünkü güven…
Bir defa gitti mi, dönmez
Söz de verse,
göz de baksa,
geri gelirse de... eskisi gibi olamaz.

Bayram Köse / 06.07.2025