Okumayý ve yazmayý,
Bütün hayatý sevmeyi
Bana kalem tutmayý da
Sen öðrettin öðretmenim.

Bir tohumu ekersin,
Sonrada sularsýn,
O da çiçek açarya,
Sende bizi öyle bilgiyle sulayýp açtýn
Caným öðretmenim.

Rüyamda bir melek oldum,
Ýpekten kanatlarým vardý,
Ne de güzel uçuyordum,
Zaten hep uçmak istiyordum,
Benim caným öðretmenim.

Yýldýzlarý toplayarak bir taç yaptým,
Hemen döndüm yeryüzüne öðretmenim.
O taçý da baþýnýza taktým,
Benim caným öðretmenim.

24.11.2005 Tuðçe Feralan
Güzelyurt Turgut Akdevelioðlu Ýlköðretim Okulu
4-C sýnýfý No: 126 NEVÞEHÝR

NOT: Bu þiirimi beni 1. ve 2. sýnýfta okutan öðretmenim Metin Neþeli’ye yazdým. Öðretmenimin ellerinden öper hayat boyu saðlýk ve sýhhatler dilerim.

TEÞEKKÜR: Yukarýdaki þiiri benim için yazan, deðerli öðrencim Tuðçe Feralan’a sonsuz þükranlarýmý bildirir hayatta daima baþarýlý ve mutlu olmasýný dilerim.
Metin Neþeli – Emekli Öðretmen