Kaybolmak !

Portakal çiçekleri açar bu mevsimde, güneyde
buz tutar maviye çalar bakışlarım
güneş kızıl ötesi bir diyara kaçar,
karanlık dehlizler açılır içimde
taşlar damlar sabırla; tane tane kumdan göl olur
erir avucumda bahar; sonlaşır sonatlarım
kırılır kanatlarım, kanıtsız kalır yanıtlarım
yanıltman beni..!

Çokluğa karşı dayandım bunca yıl
hep bana deyenlere inad;ötekilerle yoğruldum
yoruldum berikilerin,hep bilmişlerin lafı güzafından
deveyi hamuduyla yutanların,afralarından tafralarından
kaf dagına çıkmış egolarından
narsist narsızlardan;arsız yarsızlardan,yargısız infazcılardan;
tek adamlılardan,tek kitaplılardan,tek vatanlılardan
tek bayraklılardan,tek inaçlılardan;inadçılardan...

sıtkım sıyrıldı yüce insanlık düşünden !
bıktım usandım dünyalık peşinde koşandan
bir lokma bir hırkaya fit olmak için
geldiğim noktada;eğilip virgülleşmedim
ama,dik durmak adına yalnızlığı seçtim
bu benim oylamam;her komutla’çifte telli oynamam...

birde baktımki; çoğalmışım tüm hiçlerle
lilith’lerle lahitlerle;azınlık azıklık
arap, maraba; çingene buçuk
"kart kurt"urum * ermeni
göçük, uçuk,kaçık saçık,ırzı kırık

öte git denilenlerle yani; ötemeyenlerle,ötürüklerle
öksürünce kan tükürenlerle; Soma’lanıp sobalananlarla
sırtlarından sopalananlarla; sahipsiz sulu sepkenlerle
mülksüz mülkiyetsizlerle; defteri dürülenlerle
kim vurduya gidenlerle; derisi yüzülenlerle
arkasız düzülenlerle, parmakları kırılanlarla
tırnakları sökülenlerle; ibo’larla, mahir’lerle, deniz’lerle
che’lerle, lorca ’larla
şiirler, öyküler, romanlarda, kahramanlaşamayan
isimsiz rütbesiz ödülsüz; ölümsüzler var ya,
ödünsüzlerle yani

üstü kalsın,cennetin senin olsun istemem
cehennemde çoğalmak hiçlerle
kazan kaldırmak Dehak’lara,Kawa’ca bir çoşkuyla
hiçliğe kavuşmak, heplere inad...

-hiç kalınır mı, hiiiç !!
dedi, hepliğe vede bir tek repliğe köle kul olan;
-delimisin divane mi...!? dedi.

-heeç ! dedim

Ve

Zaman tunelini aşıp, Evrenin hiçliğinde kayboldum…!


Volkan Kemal