Merhaba sevgili şairem...

Şiiriniz gecenin ritmini, karanlığın hem korkutan hem huzur veren yanını olağanüstü imgelerle anlatıyor. “Yıldızlar gümüş ipliklerle gökyüzünü diker” dizesi mesela, şahane bir hayal gücü. Sanki gökyüzü her gece yeniden onarılıyormuş gibi bir umut bırakıyor.

Şair, gecede yalnızlığını ararken, bir sokak köpeğinin gözlerine bakıp kendisini anladığını hissetmesi, bence bu şiirin kalbi. Çünkü herkes uyurken özgür kalan bir ruhu anlatıyor. Orada hem bir başıboşluk, hem bir aidiyet, hem de bir sırdaşlık var.

“Ben o gece bir duvar saati kadar yalnızdım” bu dize çok vurucu. Zamanı taşıyan ama kendisi zamanın içinde sıkışan insanın çaresizliğini muazzam şekilde resmetmiş.

Rüzgârı, lambaları, gölgeleri… hepsini canlı birer karaktere dönüştürmüş. Adeta bir gece masalının sayfalarında yürüyor gibiyiz.

Son bölümdeki “bir mezar taşına yazılmamış cümleler gibi sessizdim” ifadesi ise şiirin doruk noktası. Kendi varlığının bile yokluğa yakın olduğunu, ama yine de nefes aldığını hissettirmiş.

Sevgili Müjgân Akyüz Dündar şairem,
bu şiirinizle gecenin hem yasını, hem büyüsünü öyle güzel işlemişsiniz ki; okuyanın ruhuna ince ince dokunuyor. Hayal gücünüz, kelimeleri özenle dizili bir nakış gibi işliyor. Özellikle geceyi bir varoluş aynası haline getirmeniz çok kıymetli.
Yüreğinize, kaleminize sağlık.
Daha nice şiirinizde bu derinliğin, bu dinginliğin peşinden yürüyebilmek dileğiyle...

Sonsuz sevgilerimle
Peri Feride

Müjgan Hocam bu şiiri birkaç kez okudum. İçerisinde esinlenilecek derin imgeler gördüm. İzniniz olursa yorumdan ziyade bir nazire yapmak isterim... Eğer müsaadeniz olursa ve ilham perilerim ışıklarını yakarsa tabi ki... ))

Zira şiir oldukça derin ve güzel nazarımda...

Selam ve saygıyla...

Zaman zaman ben de isterim geceyi dinlemek.
Yemyeşil bir dağ başında sabahı karşılamak isterim.
Ama yapamıyoruz.
Şehir hayatındaki beton mapushaneler bizleri içine hapsediyor.

Güzeldi var ol kıymetli meslektaşım.
Selam ve saygılar.