unuttum yokluğunu
gözlerinle mühürlendi yollarım
küllerimden doğmayı öğrendim
senin sesinle

bir umudun zar atışı gibi
kaybedilse de yeniden kurulan bir masa bizim aşkımız
savrulsak da bin parçaya
bir araya getiren yine senin dokunuşun

blöf olsa da dünyaya
sana rest çekemem
çünkü ruhumun kıyılarında
sadece senin gemin yanaşır

kırık pey’lerden biriktirdim
kendi yalnızlığımdan
ama senin sevgine dair inanç
ömre yetecek kadar gürül gürül akıyor hâlâ

çocuk bir masumiyetle
ellerimi göğe açtım
yokluğun kadar yakıcı
ama varlığın kadar umut dolu
sadece kendime değil
seninle birlikte sevmeyi öğrendiğim için

acıttın bazen
ama yarama dokunan tek merhem sendin
yabancı eller dokunmasın diye
yaralarımı bile sana sakladım

umut et diyorum
boşuna değil
çünkü umut, adını her nefeste taşıyor

iyi ki yüreğimde sana adanmış bir bahçem var
giriyorum içeri
eyvaaah varsın diye
baharı büyütmüşüm
şükür bile edemiyorum, sanki mucize
çaresiz değilim artık

bir kez daha diyorum Tanrım, bir kez daha
onunla geçen mevsimlerdeki hatıralara
şartsız
koşulsuz
düşmek istiyorum

gönlümün yosun tutmuş yaralarına
senin nefesin yetiyor
yaşamın labirentinde yolumu buluyorum
hayaline değil
kendine dokunmak için
gözlerine son defa değil
ömür boyu yüz sürmek için

aşk diye kıyıya vuran umutları topluyorum
yüreğimin öte yakasında
biriktirdiğim sevinçle gidiyorum
çünkü varsın sen…


Peri Feride ÖZBİLGE

01.07.2025