Sen bu toprakların öz evladısın
Ovasında dağda taşta sen varsın
Ben Mecnun sen Mecnunun Leylasısın
Taç edip koyduğum başta sen varsın

Eğilmesin Leyla dik dursun başın
Ömür geçti geldi elliye yaşın
Otur bir çay demle düşün ve taşın
Kanatlanıp uçan kuşta sen varsın


Gözlerin yüreğin sevgiyle dolu
Gidenlerin sana dönecek yolu
Sen ana toprağı sen Anadolu
Sofrada ekmekte aş da sen varsın

Ben gittikçe giden yollar gerilir
Leyla Leyla derim kullar gerilir
Sen çıkınca,fincan, fallar gerilir
Dualarda yalvarışta sen varsın

Hayatın çarkını elinle döndür
Bu gün geçti kalan sadece dündür
Şafak yere düştü bu nasıl gündür
O güzel mahsun bakışta sen varsın

Çölde balık tutup deve sürmüşüm
Hayata zar atıp neler görmüşüm
Ben seni görmeyen bakar körmüşüm
Son durakta son çıkışta sen varsın

Yarana melhemi kendinde ara
Dinmedi bir türlü sen deki yara
Konuşalım Leyla senle bir ara
Son kurşunla son vuruşta sen varsın

Ömrümün son demi sezgisi sensin
Hududumun sınır çizgisi sensin
En güzel makamın ezgisi sensin
Her nota da her duruşta sen varsın

Her yerim yırtıldı her yerim yama
Vallahi büründüm kedere gama
Şiir Leyla Leyla dedirtti ama
Kahır oğlanla yarışta sen varsın


Harun Yıldırım