Her akşam önüme çıkardı bir köşeden,
Saçları bildiğiniz o Samanyolu,
Gözleri çok yıldızlı bir gece,
Nasıl da geçip giderdi yanımdan,
Canımı acıtarak biteviye,
Hüzzam şarkılarının burukluğunda,
Dallarıma konan kuşları uçurarak,
Ürküterek ıssızlarda su içen ceylanları,
Saçlarında bir tutam rüzgâr,
Savururdu beni karanlık denizlere,
Çöllerine çok uzak diyarların,
Kirpikleri yüreğime batardı nasıl anlatsam,
Yüzüme çizgileri düşerdi yaşanmamış yılların,
Aynalar kararır, sırları dökülürdü,
Ve bir şeyler ölürdü,
İçimde bilmediğim,
Kimdi o?

Kimdi o?
Bir avuç kor olup düşen yalnızlığıma,
Yüce dağ başları gibi başımı döndüren,
Başımı göğsüne koyamadığım,
Yüzüne bakmaya doyamadığım,
Tenimde duyduğum ürperti,
Aczim ve gücüm,
İçimin sönmeyen ateşi,
Ay ışığım sularda,
Kokusunu uzaklardan duyduğum,
Çiçeklerin üstündeki o buğu,
Yolunu beklediğim ölümü bekler gibi,
İçtiğim ağu,
Sevincim, tasam, hüznüm,
Sonsuz kahrım,
Gönlümün sergüzeşti,
Ruhumun serencamı,
Günahı gözlerimin,
Ah benim bahtımın acıları,
İşlenmemiş suçlarım,
Tutulmamış ellerim,
Okşanmamış saçlarım,
Bir daha görmediğim o günden beri,
Gecemde gündüzümde,
Yüreğimde şimdi o…