Kalem elimde titrerken gündüzde gecede
Boşluğa düşen her kelimede bir neden ararım
Mısralar kıtalar dökülür sessizce yüreğimden
Ama hepsi bir amaç içermiyorsa neye yarar ki
Şair olup yıllarca her alanda şiir yazsanda

İçinde bir çığlık kopup rüzgarın sesi olmalı
O da yoksa yürekte bir kıvılcım çakmalı
Yaşlının hatıralarına çocukların gülüşüne umut
Bir annenin göz yaşlarını içten dindirmeli
Çocuğun anne diyen çığlığına bağlanmalı

Yazmak sadece kendini anlatma gösteri hiç değil
Bir başkalarına yol olma yaralara em olmak gerek
Sözcükler yaralara dokunup acıları dindirmeli
Kalpleri onarmalı sessizce bedeninde ruhunda
Topluma hitap edip anlaşıl dil ile ulaşması gerek

Bir amacı gayesi olmalı her sözcük satırında
Bir iz bırakmalı okuyanın ruhunda analayışında
Kimi zaman bir isyan kimi zaman bir dua
Bazen acıları dindiren bazen sevdaları söndüren
Şiirde mutlaka bir sebep bir amaç gaye olmalı

Yoksa neye yarar sayfalar dolusu dizeler
Eğer birilerini uyandırmıyorsa derin uykusundan
Okuyana derman olmalı sadece duygularına değil
Bir duygunun düşüncenin sesi olmalı zamanında
Anlaşılır dili kültürü ile insanlara topluma yön vermeli