Gönül koydum yıldızların suskunluğuna,
Neden bakıp da görmezler yeryüzünü?
Bir çocuk, ayazda büyürken mesela,
Kimin vicdanı titrer evrende?

Gönül koydum zamana,
Geçip giderken dokunmadığı yürek mi var?
Kimi diller dua eder hâlâ barışa,
Kimi diller kurşun sıkar dualara...

Gönül koydum insanlığa,
Bir kalbin haritası bu kadar mı kaybolur?
Kardeşlik yalnızca bayramlara mı sığar,
Aç bir sofraya oturunca mı hatırlarız sevgiyi?

Gönül koydum kendime,
Sustum çoğu kez, susmakla büyüdüm.
Bir ağacın gövdesine yaslandım,
O da benim gibi kırılmıştı gövdesinden.

Gönül koydum evrene,
Neden her sessizlik, barış değil?
Neden her adım, bir başka cana yük?
Bir tebessüm neden bu kadar ağır gelir bazen?

Ve gönül koydum sana da ey umut,
Çünkü hep en son sen geliyorsun.
Oysa bilirsin,
En çok seni bekliyor insan…



23 Haziran 2025 - 13:15

𝓡𝓪𝓶𝓪𝓴 𝓚𝓪𝓵𝓭𝓲 / Samim İĞDE