Bir dua tuttum içimden,
Ne sesi vardı ne şekli.
Kalbimin kıyısına yaslandı sessizce,
Dünyanın bütün yükünü bırakır gibi.

Bir gözyaşı yuvarlandı içime,
Duydum… kırılmamış bir yer arıyordu.
Kırılan aynaların kenarında
Yüzüme bakmaya utanıyordum.

Dillerde değil, gölgelerde gezdi dualarım,
Bir rüzgâr gibi geçti yüzümden.
İnsan kalabalıklarında değil,
Yalnızlığın tam ortasında büyüdü…
Bir ağacın gövdesine sarılır gibi
Kendime sarıldım bazen,
İçimde büyüyen o sessiz yalvarışı
Kimselere anlatamadım.

Bir dua tuttum içimden,
Kimseler duymasın istedim.
Çünkü anlatınca eksiliyor,
Çünkü sözcükler dar geliyor bazen
İncecik bir sızıya,
Bir ömür kadar susmuşluğa.

Geceleri uyanık kalan anneme
Yorgun bir sabır diledim,
Göz kapaklarında biriken uykuyu
Öpüp alnına bırakmak istedim.
Omzundaki dünyayı taşıyan babama
Küçük bir ferahlık tuttum,
Bir kahkaha mesafesinde uzaklaştırsın
Onca yılın yorgunluğunu…

Kardeşlerime güvenli bir yarın,
Ne eksik ne fazla; sadece huzur…
Ve kendime…
Kendime çocuksu bir affediliş diledim,
Düştüğüm yerden utanmadan kalkabileyim diye,
Gözlerim yaşla değil,
Gönlüm merhametle dolsun diye.

Bir dua tuttum içimden,
Kimseden üstün, kimseye eksik olmadan…
Ne kazanmak geçiyordu içinden,
Ne de unutmak.
Sadece durmak…
Küçük bir durakta
İnmek gibi hayattan,
Biraz soluklanmak, biraz sığınmak istedim.

Bir dua tuttum içimden
Koşarken düşen bir çocuğun
“Elimi tut” deyişi kadar içten,
Bir dua tuttum içimden,
Gök bilsin istedim,
Yeryüzü utansın!..

19 Haziran 2025

Cerrahpaşa Tıp Fakültesi
𝓡𝓪𝓶𝓪𝓴 𝓚𝓪𝓵𝓭𝓲 / Samim İĞDE