9
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
257
Okunma

Ey beni yaratan Kudret,
Al içimdeki siyah taşları,
Yerine bir “amin” bırak,
Kalbimi Kur’an’la cilala,
Ruhuma Rahman’ı giydir!
Arınmak, dönmektir özüne,
Ve öz, daima Sana açtır…
Artık adımı değil, affını arıyorum.
Ey bağışlayan,
Beni, benden kurtar!
Gözlerimi dünya perdelerinden sıyır,
Gönlümdeki fani arzuyu sil,
Sana çıkan yolda diken olsam da,
Rızanla yeşeren bir gül eyle beni.
Beni nefsimin sesinden arındır,
Susayım ki, Sen konuşasın içimde.
Bir adım bile atmadan önce
Kalbime sorayım: “Rabbim razı mı?”
Ne korkular kalsın içimde,
Ne de gizli bir kibir tanesi.
Yüzüm, nurunla yansın ey Latîf,
İçimdeki karanlığı Rahmet’inle boz!
Secdede erisin benliğim,
İsmimi yokluğunda unuttur,
Sadece Sen kal ey Var eden,
Ve ben, sadece
Sana doğru yoğrulayım…
5.0
100% (15)