Ey Nebi!

Ey Nebi! Nurunla nurlandır bizi,
Sevmeyi öğretti fermanın senin.
Kapımız hep açık, bekleriz sizi,
Her derde devadır dermanın senin.

Adını duyunca çarpar yürekler,
Yolları, dağları aşar dilekler,
Salat ve selamı sunar melekler,
Aleme şereftir mihmanın senin.

Doğuşun müjdeler dillerde mısra,
Mevla’ya götürdü şu malum İsra,
Nurun ilaç oldu karalık asra
Güzellik taşıyor kervanın senin.

Mevla’m lütfedince yakındır ırak,
Seninle dostluğu ederiz merak
Cennette yanında dileriz durak,
Allah’ın Katıdır limanın senin.

Mevla’mın Kelamı Cibril’le indi,
Bire bir yaşadın, özüne sindi,
İslam; selam dedi, fırtına dindi,
Çöle hayat verdi ummanın senin.

O güzel ahlakın zirveye çıktı,
Nefis denen putu yerlere yıktı,
Takva bayrağını kalplere dikti,
Süsledi cihanı imanın senin.

Göğsümüz kabarır anarken seni,
Gözümüz ıslanır yanarken seni,
Ruhumuz doyuyor banarken seni,
Kalplere sürürdür amanın senin.

Elinde yeşerdi O Altın Nesil,
Tarihler görmedi böyle bir fasıl,
Her biri bir yıldız, tertemiz, asil,
Güllerle bezeli mekanın senin.

 Mustafa Hoşoğlu
 
Mihman: Misafir
Sürür: Sevinç