yüzünde ki sis yüreğimin karanlığı oldu
yönünü bilmediğim rüzgarlar savuruyor sabahımı
senden yana hüznüme yağdı yağmur,
soluksuz kaldı …….aşk

acemiyim ben…
yeni doğmuş bir bebek gibi
bilmediklerim o kadar çok ki…

öğretir misin nasıl doğar güneş
gün kaç saattir
gece hangi ay ışığında yıkar acıları
konuşurken insan hangi sözdür ilk olan
uykulu gözlerim hangi anda kapanmalıdır aydınlığına
kaç adım da sen olunur

dilim hangi sözcüğe dönmez senin dilinde
yarım kalır mı öğrenmeye calıştığım sarkı
en zor öğrenilen yaşamak mıdır
öğretir misin

nasıl katlanır insan yok olan merhabanın
dayanılmaz yoksulluğuna
birden kaybettim tüm sözcüklerimi
nerde aranır
hangi ışık aydınlatır sis çökmüş sabahları

insan dayanabilir mi hep karanlıkta yaşamaya
yol olan yordam olan yoksa önünde
alınan, verilen her nefes yaşamak mıdır
susuz ,çorak topraklar gibi bir yürekle…

Ayşe

30 temmuz 2008