14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1030
Okunma
GÖNÜL
Haykırdım sesimi kimseler duymaz
İsyanım dostlara uslan be gönül
Bir garip dertteyim kimseler bilmez
Yeter daldan dala konma be gönül
Arı oldun çiçek çiçek bal aldın
Dostun yollarına toprak yol oldun
Sana kem diyene döndün gül verdin
Kalk artık yerlerde kalma be gönül
Bir deli şairim dedin bilmeden
Hep dert e sarıldın bir gün gülmeden
Dostun yüreğinde yanıp ölmeden
Bahsetme ölümden bekle be gönül
Tükense de ömür sevda tükenmez
Seven gönül bin dert ile yıkılmaz
Hasretlik acıdır inan çekilmez
Alış ayrılığa sağlam be gönül
AHMET seni taşa çalacak birgün
Onulmaz dertlere salarsın hergün
O yarin gönlüne gidersem sürgün
Virane sarayın olur be gönül
AHMET BOGÜN
30/10/2008/
GEBZE