Ah, şu fasafiso
dünyanın tantanası,
Büyük laflar, boş vaatler,
alkışların yankısı.
Kürsülerde nutuklar,
hamasetin en hası,
Perde arkasında
dönen dolapların alası.

Sosyal medya,
er meydanı,
klavye kılıç olmuş,
Herkes filozof kesilmiş,
akıl fikir donmuş.
Bir "like" uğruna
satılır dostluk, vicdan solmuş,
Sahte gülüşler ardında,
nice kalp yorulmuş.

Sanat diye sundukları,
şekilsiz bir karmaşa,
Anlam arama boşuna,
her şey dönmüş bir şaşa.
Derinlik kaybolmuş gitmiş,
ruhlar olmuş bir maşa,
Bu gürültü patırtıda,
kim kalmış ki baş başa?

Eğitim desen bir yarış,
ezberin saltanatı,
Düşünen beyinler değil,
robotların marifeti.
Gelecek kaygısıyla gençlik,
tüketir tüm takati,
Sonra bir diploma alır,
işsizliğin vebali.

Ama dur! Bir de umut var,
o incecik bir sızı,
Belki bir çocuk gülüşü,
belki bir dostun sözü.
Bu fasafiso hengâmede,
kaybetme sakın özü,
İçindeki o cevheri, parlat ki
görsün gözü.