1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
90
Okunma
Bende bilmiyordum yaşarken ölmesini.
Duymuyor kulaklarım rüzgârların sesini.
Yaşarmış benle fani dünyanın efsanesi
Şimdi yaşamak istiyorum bir çift gözden.
Mutluyum yaşadığım tertemiz sevgiden.
Usandım bıktım eziyet çektiğim çileden.
Zavallı bir köle oldum hastalığımla ben.
Korkar oldular benim isyankâr yüzümden.
Ben neredeyim gülen yüzüm sesim nerde.
Dalmışım gözlerimle geçmişe bakan yüzlere.
Bir diyeceğim kalmamış çirkinlere güzellere.
Gönlüm sözüme bakmıyor ki eskisi gibi artık.
Fehmi.
Yaşamak güzeldir ama gelip geçiyor ömür.
Yoksullara fakirlere hayat işkence zulümdür.
Şimdi dostum bahçemdeki kırmızı gülümdür.
Ne kadar yaşarsan sonum mezarda ölümdür.
Cevap Yaz