Bir şehir sen yokken şehirdir,
Sen varken şiir...
...
...
Geldin,
Yerleyeksan oldu dikenli teller,
Mayın tarlaları
Yıkıldı cezaevleri
Prangalarından kurtuldu yaşamak...
...
...
Heyecanla çarpıyor baharın kalbi
Bak nasıl da şımarıyor dereler
Nasıl da umut dolu kelebekler
Çayırlar, upuzun saçlarıyla dans ediyor rüzgârın kollarında
Çılgına döndü kiraz ağaçları
Serçeler, aşk şarkılarına sarılarak öpüşüyor söğüt dallarında
Gelincikleri emziriyor dağlar, dolgun memeleriyle
Çocukların yüzlerine gül dikiyor askılı pantolonlu bahçıvanlar,
Güvercinler göğün göğsünde nasıl da özgür
Hercailer nasıl da sarhoş
Aşktan!
...
Bu kadar gülümsemezdi Haziran
Güneşe yüzünü ödünç mü verdin?
...
Nasıl bir devasın sen?
Bir öpücüğünle geçiyor karıncanın dizlerindeki ağrı,
Gülüşünle İyileşiyor hayalkırıklıkları
Yüreğinin dokunduğu bütün kitaplar,
Filmler,
Şiirler,
Türküler...
Mutlu sonla bitiyor
Buğdayın hakkını yoncaya, yoncanın hakkını buğdaya yedirmiyorsun
Ellerinle dikiyorsun yırtılan denizleri
Düşen umutları yeniden ayağa kaldırıyorsun
Dağların yeşilisin
Gökyüzünün mavisi
Misal değilsin.
Masalsın!
Devrimci yüreğinden öpüyorum sevgili...

Senden öncesi
Suyla hiç tanışmamış toprak kadar kuraktım,
Çoraktım
Kendime ülkelerce ıraktım...
Her gece, her yıldıza birkaç dua bıraktım
Nihayet geldin
Yoksa çıldıracaktım
Yanımda olduğunda bile
Çöplüklerde ekmek toplayan çocuklar kadar açım sana
Ve hasretim Doğubayazıt kadar…

Sen göğsümde öten kuş,
Açan çiçek,
Yağan yağmur,
Akan dere
Ve sen ağırlaştırılmış müebbet
Seni kuşların,
Çocukların,
Çiçeklerin,
Toprağın diliyle seviyorum...

15.06.2025

S.U.

Serkan Uçar