Hepsi üç günlük dünyada kaygılarla yaşarken
Yanımda olsaydın eğer asla kalmazdı derdim
İnsana olan özlemim hançeremden taşarken
Aklın, fikrini, gönlünü senden çalmak isterdim


Hayatın bahçe, bağında, bayırında, düzünde
Sana emsal bir güzeli görmedim yeryüzünde
Bana özel görev gibi gecende gündüzünde
Her an her saniye seni mutlu kılmak isterdim


Yorgun başımı koymayı düşlediğim dizine
Karanlıkta ışık saçan ay benzeri yüzüne
Konuşunca mest olduğum baldan tatlı sözüne
Kaşına, gözüne özlem ile dolmak isterdim


Sevip hem de sevilenler bundan mutluluk tadar
Sevildiğini bilenler yâre ömrünü adar
Öyle üç gün beş gün değil ahir zamana kadar
Sinende huzuru bulup öyle kalmak isterdim


Sebep nedir düşünmeden mutluluğunu çalan
Anasız bir çocuk gibi ruhunu mahzun kılan
Yoksunluğun yarattığı hüznün eseri olan
Yüzüne düşen gölgeye güneş olmak isterdim


El ele diz dize durup baş başa bir köşede
Seninle her şeye varım gülzara, ateşe de
Hayatın türlü halinde kederde ve neşede
Senin ile ağlamayı ya da gülmek isterdim


Birbirimize bitimsiz güveni edinerek
Ufka doğru uçan kuşun kanadına binerek
Bir, beraber yüzümüzü aydınlığa dönerek
Muhtaç olduğum sevgiyi sende bulmak isterdim