“Gözlerin bir serapsa, ben çöl olmaktan vazgeçmem.”

Gözlerin seraptı çöl aynasında,
Uzanırdım sana; değmezdi elim.
Gülüşün vardı hayal yamacımda;
Hem yakardı yüreğin... Ben neyleyim?

Geceler boyu andım adını da,
Bir tek heceydim ben dudaklarında.
Yokluğun derttir, gülüm, her anımda;
Hep aşkımla yandın da... Ben neyleyim?

Düşlerde buluştuğum solgun yalan,
Bir yıldız kayarken dilek tutarsan,
Hani ben olurdum "ah"la sarılan...
Sen teselli ararken... Ben neyleyim?

Kendini tükettin, hepsi bir susuş...
Sözlerin hangi rüzgârda savrulmuş?
Bir yanım yara, içten içe vurmuş...
Bıraktığın acıyla... Ben neyleyim?

Günlere daldım, hüsrana kanıp da,
Bir umudu yitirdim her adımda.
Sonsuz bir bekleyiş bendeki nida;
İçinde bir yangınken... Ben neyleyim?

Gönlümü dinmeyen bir sızı sardı,
Gam yüklü kederden erken yaşlandı.
Ateşin başında vakit daraldı...
Sensiz iki cihanda... Ben neyleyim?

Ne fayda Halilî, ömrün geçerken,
Baktın nazlı yâre seher yelinden...
Yıllar, yaralı gülün dikeninden...
Sevdan bitmez hicransa... Ben neyleyim?

Halil Kumcu
11 Haziran 2025 / Çarşamba / Ankara