Birazdan gözlerimi yumacağım
Uzun bir uyku olacak bu
Ardımda sesim ve gülüşüm, kulağına küpe kalacak
Ve üç, beş mısraya takılı hatıralar
Tabi anılar kalacak, ardı yolculuklarla
Kalanın acı acı hüzünler yağdırması
Her damlası kalbi temizleyecek, berraklık bırakacak
Ve elbet alışkanlıklar kabullenmemeyi
Ama ben birazdan uyuyacağım
Yüzümde yüz yılların çiçeklerini bıraktırarak
Nicelerin bıraktığı ve Nicelerin bırakacağı gibi
En İyisimi, şimdiden iyi vakitler diyeyim
Bu bir intihar vedası değil
Hayır asla, o acizlikten olamazda!
Ölmeden ölmeyi bilmekten
Oysa hepimizin en iyi yaşadığı
Defalarca öldürülüp ama ölmediğimiz gerçeği
Veya kendimizi öldürdüğümüzden
Zaten ölüm ne ki?
Koca ve küçük evre değişimi
Diyalektiğin, Diyalektiği
Ama olsun bu kadehi kaldıracağım
Son damlasına kadar yudumlayacağım sarhoşluğu
Ve gözlerimin önünde bütün tarih sıralanacak
Sudan toprağa ayak atışım
Ateşten-Havayı soluşum
Ve elbette avcılık ve toplayıcılığım
Tabi ki Krallıklarım ve sefilliklerim
Bütün fragmanlarım yeniden gelecek gözlerimden
Aşk-Savaş-yaşam ve daha niceleri
Ama birazdan
Şimdi akarken bu düşünceler şeralesinden
Mîtra yararken maviliği parlaklığıyla
Ah nasıl cazbediyor böyle bu yaşam
Sanırım çok sevdik
Sevmeyede değinile bilinen bu yaşamı
Uğruna ölüne bilinen evresi
Ama yinede yaşamak güzel
Gılgameş servenciliğiyle de değil
Ah o çoçukluk sonsuzluğu
Nasılda gülünç geliyor, bir anlatsam
Neyse, İyisimi tatlı uykular dileyeyim
Sanırım fazla içtim bu havayı
Hemende çarpar bu havalar
Bedenim üşümeye başladı
Karmı yağıyor ne, gözlerim uykulu
Bedenim topraksız çırıl çıplak
İyisimi susmam
Susarken konuşmam
Benden bu günlük bu kadar
İyi Uykular

M.SERİNKAYA