0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
113
Okunma
Göğü kaplar bembeyaz
İçinde bin bir pişmanlık
Umutlarını gökyüzüne yaz
Şu devasa okyanusta balık
Şarktan garba doğru sürüklenir
Yabancı memaliğe bir kapı
Üzerinde uyusun damlalar
Anlat anlatabildiğin kadar
Perçem perçem giderken bulut
Giden sadece bulut değil
Pişmanlıkları da beraberinde götürür
Serinletir havada estikçe
Yüklediği zaman artık
Kapkara bir kömür olur
Bağırmaya, çağırmaya başlayınca
Birden ağlayıverir damla damla
Birikmiş tüm pişmanlıklar
Bir çiçeğin bünyesine yürür
Emer fütursuzca suyu kuru toprak
Bir çiçek yeşerir pişmanlıktan
Ağladıktan sonra
Dağılıverir parça parça
Yalnız bırakır gökyüzünü
Güneş yakmaya başlar küreyi
5.0
100% (1)