İlerde bir yol var sanki
Gidip de bitiremediğim
Tutup da uzanamadığım
Görmek isteyip de göremediğim
Belki bir hüzün belki de benim keşfedemediğim bir umut yoludur bu
Ve küçük bir umut için çarpan bir yürek
Ve ardından tekrar bir hüsran…

Alıştım artık hüsranlığa
Alıştım artık haksızlığa
Alıştım artık bir ekmeğin elinden alınmasına
Bütün bunları kusmak istiyorum artık kaderime
Lanetliyorum herkesi her şeyi
Bazenler her zaman dönüşüyor artık
Sevmediklerim yanımda sevdiklerim ise beni sevmeyenlermiş.

Kusmak istiyorum haksız mahrumiyetime
Cezası belli olmayan çıkışı olmayan bir labirentteyim sanki
Köşeyi görünce umutlanıp gördükten sonra ise koskoca bir duvar
Dönüyorum aynı yerde dönüyorum.
Şimdi şans bana da bir fırsat verir mi derken
Yine karşım da aynı soğuk ve anlamsız duvar
Anladım ki artık bundan kaçış yok
Anladım ki kadere boyun eğmek lazım
Anladım ki bir güç beni girdabına atmaya çalışıyor.
Pençeleri omuzlarımda nefesi ise kulaklarımda benim ise son çığlıklarım.
Kurtarın beni…