0
Yorum
9
Beğeni
4,8
Puan
148
Okunma
Zamanın kırıldığı yerde duruyor beden,
soluk bir perde gibi çekilmiş göz kapaklarına.
Rüzgar, sadece ölülerin kulağına fısıldıyor—
ve gece, artık bir karanlıktan ibaret değil.
Ay, toprağa eğilmiş,
sanki bir vedayı öpüyor alnından.
Ten sessiz…
ama gölgesi hala titriyor duvarda.
Ölümün selam verdiği gecenin dibindeyim
Ve aleyküm selam diyesim geliyor.
En önce gölgeler öldü, görüyorum—
Yavaş yavaş ayak parmaklarım üşüyor.
Kalbim sıcak, atıyor
diz kapaklarıma çıkmadan soğuk.
Seni düşlüyorum.
Üşüyorum.
5.0
80% (4)
4.0
20% (1)
