Hani bazen uzaklara bakarak daldığında
Beni de alsan yanına her nereye gidersen
Hiç fark etmez neşe ya da hüzünle dolduğunda
Razı olurum her şeye sen nasıl olsun dersen


O tanımsız bakışında derde düşen insanın
Derinlerden kopup gelen hüzünlerin izi var
Duruşundan anladığım belli acımış canın
Bu haline sebep hangi soysuzun şer sözü var


Yaşaman gerekli iken huzurda, mutlulukta
Senin için olmamalı bunca gam, keder, tasa
İki kapı arasında çıkılan yolculukta
Yük olur can sahibine yarenliğin olmasa


Her nereye bakar isen güzelleşir orası
Hal erbabı yüreğinde senin ismini taşır
Gönlünden attıklarının kapanmazken yarası
Yoldaş bildiğinin başı semalara ulaşır


Konuştuğunda dilinde bülbülün nağmesi var
Hüsnünü tarif etmeye az geliyor heceler
Senin sevgin sevdiğini tam da ruhundan sarar
Sarılınca bayramlara dönüşürken geceler


Sen yanımda olduğunda her an bahar kış, güz*üm
Hayat hep gülsün yüzüne mutluluk seni bulsun
El açarak sıtk-ı kalpten, HAK’tan şu ki niyazım
Seni üzüp incitenin baharda gülü solsun


Aydınlık bir tutumun var tavrında eyleminde
Yakınında yaşayanlar bahtiyar oluyorlar
Gereğinden fazlası yok lafında, söyleminde
Aklı başında olanlar senden feyz alıyorlar