Ağaçlar arasında yalnızlığa yöneldim
Dumanların çöktüğü, soğuk, erken saatte.
Ve.. birden esti rüzgar, onun için ben
el’dim
Umudum kaybolmadı senin ile vuslatta.

Gözlerim uzakları taradı, döne döne
Ötelerde bir yerde saklanmışsın sanarak.
Gitmekle tükenmeyen yerde baktım her yöne
Gönlüm feryat ediyor, belki de usanarak.

Kuşlar fırladı birden yapraklar arasından
Ürperdi birden ruhum, heyecan sardı beni.
Bir ışık geldi sandım, gözlerin karasından
Ellerim boş kalınca arayış yordu beni.

Dereler göz önünde şırıl şırıl akarken
Sevgimiz iki büklüm, düşlerimde gördüğüm.
Birden duracak sandım zaman bana bakarken
Ümidim suya düştü, her şey oldu kördüğüm.

Şu tepenin ardından güneş hızla batmakta
Alışmam yokluğuna, geceler boğsa bile.
Güzelliğin, hayalin, kucağımda yatmakta
Aldırmam ben güneşe, batıdan doğsa bile.

Vahdet-i Can ( VAHDET ÇİL)
Amasya, 26 Nisan 2025