Bir gönül feryadıdır bu şiirdeki sözler,
Bütün mısralarında sessiz bir figan vardır.
Aşık olan bir insan ölümü neden özler?
Aşk uğruna canına kıyan bir civan vardır.

Bazı şeyler hayatta zor gelince insana,
Ölüm bir şerbet gibi şifa görünür cana,
Böyle bir ruh haliyle, yirmisin de Nur Sena,
Hayata veda etti kalbinde iman vardır.

Tarihlere yazılsın unutulmasın adı!
Bu şiirdir Sena’nın bu hayata feryadı,
Bir zalim tarafından kırıldı kol, kanadı,
Onu ölüme iten kalpte mi vicdan vardır?

Onun yorgun kalbinde bulunan sade yastı,
Bir ağacın dalına gitti kendini astı,
O narin bedenini, kim bilir nasıl kastı,
Dediler ki boynunda sade bir urgan vardır!

Mademki ben şairim, keder başta tacımdır,
Acı çeken insanın her acısı acımdır,
Kendisini tanımam ama artık bacımdır,
Nur Senam senin için inleyen insan vardır.

Şimdi ne desem boşa, sözlerim neye yarar?
Gönlüm şiir yazarak biraz teselli arar,
Bizi yaratan elbet senin hakkını sorar,
Nur Senam sen üzülme mademki mizan vardır…