Sen hangi
şairi okusan
ben o şiir olurum
gizli bir öznedir
açık bir özdür
seni anlatan
sihirli bir sözdür
farkına
varamadığın,
sen hangi
kuşa baksan
ben o gökyüzü
olurum
serçenin ekmeği
kumrunun
ürkekliği olurum
ve bir çocuğun
bir sokak kuşunu
kafese sığdırma
gafletinden
özgürlük olurum
tüm zindanlara,
sen hangi
denize girsen
ben gemiler
yıkan
o fırtına
olurum
bir denizin
ortasında
göreceksin
ne kadar da
zararsızdır bir
fırtına,
sen hangi
ölümden
korksan
kendime
o ecel
olurum
acını
dindirecek
her şeyi
önüme
sererek,
sen kime
aşık olsan
ben o insan
olurum
karşı çıkarak
inkar ederek
özümü
gözümü
ellerimi
ismimi,
seni
sevdiğimden
beridir
aynadaki
ben değilim
aynaya
atılacak
bir taş
uzaydan
dünyaya
atılan
bir taşa
benzer
dalgası vurur
kumsalıma
kalelerim
yıkılır
şehrim
düşer
seni
seviyorum
diye
ülkemi
avutur
hayaletlerimi
gömerim
bir bardak suya
içinde sen yoksun
ve senin olmadığın
her şey
anlamından fazla
okunuşundan eksik
varlığından
yokluktur.




İlker ÖZDEMİR