Karşıma çıkınca, yıllardan sonra
Gönül yarasını, azdıran sensin
Hasretinle solan, güllerden sonra
Bana böyle şiir, yazdıran sensin

Şarkılarım sustu, bütün dillerde
Kokun bile yoktu, esen yellerde
Issız sahralarda, kızgın çöllerde
Beni mecnun edip, gezdiren sensin

Gidenler geriye, gelmez denince
Umudun ışığı, bir bir sönünce
Özlem yüreğimde, dağa dönünce
Beni de canımdan, bezdiren sensin

Aşk fidanımızı, elinle yoldun
Erişilmez idin, kibirle doldun
Bir kere göründün, yine kayboldun
Her gün acılara, ezdiren sensin

Son fırsatı bile, geri teperek
Şu deli gönlümden, hızla koparak
Mutluymuşsun gibi, nispet yaparak
Adının üstünü, çizdiren sensin

Böylesi bir dertle, nasıl uyurdum
Yinede ben senli, çok hayal kurdum
Le havle diyerek, yutkunup durdum
Sabrı tespih gibi, dizdiren sensin

Lüzumsuz kopardı, sazda telleri
Kim sever ki böyle, ahraz dilleri
Bitirdin yarını, tüm hayalleri
Ölmeden mezarım, kazdıran sensin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ