Bir kadın düşün ki
acıları yüragine nakış gibi işlenmış
gidecek yolu olmayan bır yolcu
saçlarını dağıtır bir deli rüzgar
nereye gittigini bilmez ayakları
adım adım boynu bügük bir yolcudur



bitkin perişandır bedeni
tek bir söz bile etmez
yaralıdır yüreği gözleri yaşlı
bir çocuk gibi ürkektir
nereye gittigini bilmeden bir yolcudur



Bir kadın düşün ki
nasıl bir eser bıraktıgını
böynu büküp nefretini içene kusup
acıları sırtına yükleyip
adım adım nereye gitigini bilmeyen
bir kadın düşün



sevdası içinde kanayan yarısıdır
bitmek bilmeyen uçsuz bucaksız
bir yolcudur
aklalar düşmüştü o güzel saçlarına
ya gül yüzüne yaşlı gibiydi
o ışıldagan gözleri sönmüştü hayata




işte öyle bir eserdi yarattıgın
mutlu ol artık eserinle övün gururlan
kendince kutrarım kazandır zaferi
yıkılan bendim hayat ta
deli gibi severkn seni
oysa sen yıktın beni yıktın



yokum ne yaşadıgın şehirde
ne pas tutan yüreginde
senin mutlulugun
benim yok oluşumdu
işte senin eserin di bu kadın


yazan saliha bahar....

29 / 10 /2008 saat 01: 15