0
Yorum
8
Beğeni
4,5
Puan
187
Okunma
Her gece, gözlerimin ardında bir dünya başlıyor.
Sessizce başlıyor her şey —
Ta ki rüya konuşana dek.
Bazı geceler orman olurum.
Köklerim yosun tutmuş topraklara uzanır,
Gökyüzü gözlerime akar
Bulutlar sessizce yere iner.
Ayaklarımın altındaki yol
Ufalanır parça parça —
Zamanla birlikte dağılır geçmişim.
Ağaçlar damar damar çözülür,
İçlerindeki sesi duyarım:
Birlik içinde bölünmüş,
Bölünmüşken hâlâ bir bütün.
Ve ben…
Gökyüzüyle yer arasında bir yerdeyim.
Sessizliğin içindeki tek yankıyım.
Rüyanın sesi, bazen yalnızca bana fısıldar.
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
