0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
170
Okunma
Kağıtta ağaç, kalemde ağaç
Budur ruh kökleri çok evvele uzanan
Şimdi ise gördüğüm tuşlar bana veremiyor ruh
Belki yenilik budur ama alışmam çok zaman alır
Sorduklarında şiirlerimi
Derimki kalem mi klavyemi
Biri tam kalbimdeyken diğeri zorlayarak tutmaya çalıştığım
Bu tutunamayan çok şeyi tam kaçarken tutmuştur
Ama kalbimdeki olmasa ben beni bile tutamam
Etraf harflerin resmetmesini bekler
Doğru zamanı bulamıyorum diye düşünme
O seni bulur ve olay bir sonrakine kadar biter
Her zaman bir sonraki vardır
Değişimde sana eşlik eden değişmeyeni farket
