Bir ateş yak ayaklarının altında
çayır çayır yandığını hisset
bedenine dokunamazsın,düşünürsün
elini attığın her yeri yakıp kavurduğunu
sesizliğe bürünür odanın dört bir yanı
uzaklara dalıp gidersin
hissetiklerin sana acı verir,yorulursun
yalnızlığındır seni yakan
belkide pişmanlığın,haytı yalnız kılan
çekinerek yürürsün sokaklarda
ürkersin insanların bakışılarından
tuhaf bir duyguya kapılırsın
uturup ağlarsın içindeki yangına
çığlıklarınla irkilirsin belkide anlamsız gülüşünle
kafanı duvarlara vur
paranparça et beynini
yangının sönermi sanıyorsun
bu kadar kolaymı sandın cehennem ateşini
öylece kurtulup gitmek
bir esintidir gelir geçer
sabretmeyi bilirsen
ağaç kabukları misali
yaraların kabuk bağlar kuruduğunda düşer gider
sadece sen sanma bu yangına maruz kalan
senin yandığın gibi yanan
çok var içindeki yarayla buğuşan
kazanan sen ol yaran olmasın