merhaba,
biliyor musun sen ya varsın ya da yoksun
ya hepsin ya hiçsin
ya seversin ya nefret edersin
ya kalırsın ya gidersin..
yani sende hiçbirşeyin ortası yok bence.
uçsun yani.
ve sen beni hayatımda en çok yaralayan insansın.
nedenini düşündüm durdum..neden sen beni hayatımda en çok yaralayandın..nedeni şu: ben seni çok sevdim.
ve hatta anladım ki seni hala seviyorum.
sen bana hayırlı olsun derken bile..
bunu nasıl anladım..sen bana birşey yazmıştın..ne olduğu hiç önemli olmayan birşey..yazıya bakarken kalbim yerinden çıkacakmış gibi..
sonra cevap veriyorum ve senden cevap bekliyorum.beklerken gözümü o kutucuktan ayıramıyorum..
cevabın gelsin istiyorum, bana birşeyler söyle istiyorum ne olduğu hiç önemli olmayan..
ve sonra çıkıp gidiyorsun.benim boğzımda birşey..yutkunsam gitmiyor içimi kemiriyor sanki..ağlasam ağlayamıyorum.böyle tuhaf bişey işte..
işte o zaman anladım hala sana aşık olduğumu.
zaten kim tarif etmiş bilmiyorum ama
gerçek aşkın böyle birşey olduğunu biliyorum..
bu akşam bu tarifin benimkine benzediğini düşündüm.
yani görmeden, duymadan, hiçbirşey beklemeden, karşılık beklemeden,çıkarsızca olduğunu..hatta tarifte deniyor ki sevdiğini söylemezsen sevdiğine işte o zaman gerçek aşk oluyormuş..
bende sana söylemeye karar verdim aşkımı..
çünkü ben aşka inanmak istemiyorum..
çok zor birşey aşık olmak..
şimdi sana bu mesajı yollayarak sana rahatsızlık vermek veya senden herhangi bir karşılık beklemek, hatta kendini bana bu kadar aşık ettiğin için kendini suçlu hisssettirmek gibi bir niyetim yok asla ve asla..
ben içimden geçenleri dökmek istedim sadece..sen anlayışlı mantıklı bi insansın beni anlarsın diye düşündüm sadece..
işte böyle sen benim gönül yaramsın..