Yüz çevirdi hakikât, şimdi yalan diz boyu
Kör kuyuda çırpınan, vicdan artık Hasan’ım.
Nice yâr düşman oldu, huy edindik biz bunu,
Yiğit mazide kaldı, uyan artık Hasan’ım.

Nice sultan geçti de baş eğmedi harama,
Şimdi meclis kürsüsü kul köledir devama,
Gözler bakamaz oldu, putla dolu ecrâma,
Kavgalarla korkuya, dayan artık Hasan’ım.

Tarihi unuttuk biz, serdengeçti mazide,
Bir kefeni giyince, ruhlar inler sızıda,
Şimdi kalem kırılmış; şair suskun yazıda,
Gönülde yüce sevdâ, hicran artık Hasan’ım.

Yetim ağlayıp susar, zalim zevkten yorulur,
Erenlerin gölgesi gariplere vurulur,
Nice nâmert, mert diye kürsülere kurulur,
Asalet rafa kalktı, baksan artık Hasan’ım.

Saraylarda saltanat, sokaklarda fitneyle
Yas tutar melekler her savrulan çocuk ile
Çekilmiş gönüllerden, rahmanî soluk bile
Bir lokma, bir hırkayı, kuşan artık Hasan’ım.

Ağlayan bir coğrafya; adı hâlâ ümmettir,
Feryâtlar semâlarda, susan ise millettir,
Şu kefensiz şehitlik, bizde çok fazîlettir,
Övündüğün tarihler, hüsrân artık Hasan’ım.

Sanma ki yandı gönül, sadece bu ateşte,
Bir ümmetin ruhunu, vurdular her bir işte,
Harâbe oldu gönlüm, ne yazık ki bu düşte
Sokakta kaybedilen, iman artık Hasan’ım

Edep diye yazılan her satır karalandı,
Köprüler hep yıkıldı, kardeşlik yaralandı,
Mîrâs kalan bu izler, zulmetle aralandı,
Her sabah selamımı, alsan artık Hasan’ım.

Böyle mi olacaktı, ecdadımın mirası,
Uğruna cân verdiği o kutlu hatırası,
Sen susup, ben pusarken, yandı zulmün çırası,
Hakikatı söylemek, ayan artık Hasan’ım.

...andelip...