Bu kentin sokaklarına yağmur yağdı,
Senden sonra,
Bardaktan boşalırcasına.
Arındı tüm sokaklar,
Ayak izlerin silindi, kaldırımlar’dan.
Silindi tüm yaşanmışlıklar.
Göz yaşlarım karıştı, her damlaya.
Uyuştu bedenim, kesildi nefesim.
Kendimi kaybettim,
Ne bileyim ben, belkide delirdim!

Bu kentin sokaklarına kar yağdı senden sonra.
Çok üşüdüm yokluğunda, seni aradı ellerim.
Seni aradı yüreğim.
Yokluğunun, hüsranıyla savruldum.
Gözlerim, karşı kaldırımda ki,
Sokak lambasının altında takılı kaldı bir zaman.
Hani o, her akşamüstü,
Yolumu beklediğin köşe başında.
Elinde sigaran, dudağında bir ıslık,
Ne çok yakışıyordu uzun pardesü sana.
İçine giydiğin o, kırmızı kazağınınla.
Dalgalı saçların kahverengi gözlerin,
Dalıp gitti yine, uzaklara gözlerim!

Biliyor musun bahar hiç gelmedi,
Bu kentin sokaklarına, sen gittikten sonra.
Güneş, dağların ardında kaldı.
Gökyüzünü bulutlar sardı.
Sen sen, gittikten sonra.
Aslında, senden sonrası hiç olmadı’ki.
Senden sonrası boşluk işte.
Hayat gittiğin o günde kaldı.
Yaşıyor muyum, bilmem.
Belki bir gün döner, yaralarımı sararsın diye.
Nefes almaya, devam ediyorum ben.
O kadar işte!

Yüreğime kar yağdı, senden sonra.
Çok üşüdüm.
Çok üşüdüm yokluğunda!

....... Meryem Keskin......
........14.03.2023........