Günün zulmünden duyğular aksarsa,
Kavurur içini yakar anlarsın.!
Göçler kabil olur durur bakarsa,
Kuruyan gözlerden döker anlarsın.!

Gün gelir yolların benzer yokuşa,
Yorganlar ısıtmaz, döner buz kışa,
Dökülen yaş, benzer dolu yağışa,
Neden ne, boynunu büker anlarsın.!

Öfkeye kapılma, aşk ölmez yaşar,
Akıllarda şaşar, dimalar düşer,
Yapılan her bir şey, ardından koşar,
Gün olur karşına, çikar anlarsın.!

Çiçekler dem vermez, koklar bıkarsın,
Gece yaşarsın, yıldıza bakarsın,
Göz yaşı kaar etmez, duyğu çalkarsın,
Vurur dizlerine, kalkar anlarsın.!

Fikrinde neleri yaşarsın her gün,
Altın yere düştü çamurda sürgün,
Gözlerin çukura, bakıyor ölgün,
Aniden kendini, yoklar anlarsın.!

Zamanı boş yere, salmıştın hani,
Ne de çok istemiştin mutlu olmanı,
Müjde ateşinde, saman dumanı,
Köz olmaz ataşa, bakar anlarsın.!

Dört mevsim geirir, dönen ayların,
Çok geride kaldı gençlik çağların,
Kör insan gibi, göz bebek bağların,
Uzağa gözlerin, diker anlarsın.!

Miadı hakikat, üzücü bazen,
Çatılar çöküyor, temeller viran,
Kilitlenen kapılar, çürür kalan,
Belki de yaşların, döker anlarsın.!

22.05.25 / Saat 09,27
MİADI (Mehmet AY)