Yanarım yangınım, yürek içinde,
Bilinmez ahvali, demi dervanı.!
Takıldım duyğuma, engin seyrinde,
Yürürüm yolumda, seyri dervanı.!

Üzüntüm neşeme, karşı çıkınca,
Her of’um bağrım da, ateş yakınca,
Gözlerim yaşıyla, çağlar akınca,
Islanır yanaklar, fevri dervanı.!

Rüzğar da kalınca, bağır açılır,
Yürekte sancıdır, içe saçılır,
Yük olmadan, bu dünyadan kaçılır,
Yalandır, doğrudur, eğri devranı.!

Olmayan eğriye, kafa takılır,
Sohbette yaralı, söze bakılır,
Her düşen yerinden, kendi kalkılır,
Yaralı gönülde, meğri devranı.!

Dünya’da insanlar, misafir durur,
Dost’un bir sözü, şilledir vurur,
Kim kime varanda, neleri sorur,
Gönül de meyhane, dengi devranı.!

Devran süren üç gün, olur yıkılır,
Engin olmak, yürek zengin sayılır,
Güçsüzün varlıya, beli bükülür,
Elhamdır okunur, sevri devranı.!

Miadı zamanın, hikaye oldu,
Dolmayan helkeler, delindi durdu,
Dünyanın çarkı da, durdu duruldu,
Çıkarsız selamlar, bitti devranı.!
09.12.25 / Saat 16,08
MİADI (Mehmet AY)