Her gün her gece
Düşünürüm sen ve ben
Olurmuyduk eğer
Senin sevdiğin olmasa

Söylerim hep
Sen mutlu ol gerisi boş
Ama seni üzen olursa
Ne olacağını
Bir Allah bilir bir de ben

Şimdi ben bu şiiri yazarken
Gürlüyor rüzgar "vuuu vuuu"
Adını haykırıyor
Diyor ki " Kalp hırsızı"

Ve sonra uyuyorum
Rüyamda görüyorum seni
Yine aynı lanet gün
Yine benden vazgeçtiğin an.

Sonrasında kalkıyorum
Rüya olduğunu anlıyorum
Ağlıyorum biraz
Sonra tekrar düşünüyorum
Sensiz nasıl yaşıyorum ?

Ve sonra anlıyorum
Aslında ben yaşamıyorum
Nası derler
"Yaşayan bir ölü" gibiyim.

Bu kıta şiirin en hüzünlüsü
Neden biliyor musun ?
Seni düşünmeyi bırakıyorum
Ve yine soruyorum neden biliyor musun?
Sen vazgeçtin benden
Bende artık vazgeçiyorum senden

Kalmadı içimde ümit
Yedim bitirdim kendimi
Belki geri döner diye
Ama dönmedi sevdiğim
Ben ne yapayım?

Kıskanırdım seni eskiden
Herkesten ama herkesten
Şimdi boşa çıkmış kıskançlığım
Sen vurmuşsun bana kazığın en büyüğünü
Daha ne yapacaksın?

Ama bir teşekkür borçluyum sana
Öğrettin bana dünyanın kaç bucak olduğunu
Ve en sonunda anladım
Davul bile dengi dengine

Ve bir teşekkür daha sana
Yine bir şeyler kattın bana
Bana kattığın şey ise sadece
Derin bir yara...