Gecekondunun sokağında yaşadık çocukluğu
Çamurdandı ayakkabı boyamız
Paçamızda lekeler
Güleçti yüzlerimiz

Atlıkarınca gelınce sokağa
Yalvarırdık gıdene kadar
Annemız ekmekten artarsa
Uçarak giderdik karıncaya

Bebeklerımızın elı kolu yoktu belkı
Gözler düğmeden agzı cizgidendı
Kundağa sarılmıs bedenı
Sarardı benliğimizi

Çamurdan kınalar yapardık elımıze
Evcılıklerımız bıle daha üstürüpluydu
Kullanılacak malzemeler sokaktan
Salçalı ekmekler karın doyururdu

Kumaşlar alınırdı rengarenk
Ellerınde dıkerdı anamız
Beğenmemezlık ne kelime
Şenlenırdı gözlerimiz

Babamızın gelişi
Heycanla beklenırdı
Saçımızı okşayacak dıye
Kedı gıbı sinilirdı

Topumuz vardı kırmızı
Mahallece aldığımız
Fatma teyzenın bahcesıne kacınca
Saatlerce yalvardığımız

Misketlerın şıkırtı
Uzaktan duyulurdu
Kımın bilyesı çoksa
Kral o sayılırdı

Sobanın sıcağında
Üstündeki kestane de bılırdık sabrı
Ömrümüzce beklerdık
Kabuk yanar pişmezdı içi


Yağan yağmurda ıslanmayı
Güneş acınca serılmeyı
Cimlerın üzerindeki çiceklerı
Koklamayı severdık topumuz