Sevdam..

Sen geldin, bir nebula nefesi gibi sızdın evrenime,
öncesinde boşluktu, soğuk bir hiçlik hüküm sürerdi sinemde.

Yıldız bulutlarının dansıydın ilk bakışta beliren,
bir anda binlerce ışık yılı öteden bir sır getiren.

Kirpiklerin, geceleyin gökyüzünü çizen ince bir hilal,
gözlerin, iki derin kuyu, içinde kaybolduğum bir masal.

Sesin, en nadide elementlerin fısıltısı sanki,
ruhumun atlasında, daha önce keşfedilmemiş bir kıta yankıladı derinden.

Ellerin, zamanın yavaşça yonttuğu iki beyaz heykel,
dokunuşun, bir galaksinin ilk kıvılcımı kadar ezel.

Kalbin, evrenin ritmini tutan devasa bir gong,
her atışında yeni bir gezegen doğurur, ömrüme ömür katar sonsuz.

Seninle geçen her an, bir kara deliğin çekiminde kaybolmak gibi,
ama bu kayboluş, sonsuz bir keşfe doğru yapılan tatlı bir yolculuk.

Yokluğun, uzayın dipsiz karanlığı kadar derin ve ürkütücü,
varlığın, en parlak süpernova patlaması kadar göz kamaştırıcı.

Aşkın, beynimin kıvrımlarında yeni nöronlar inşa eden gizemli bir mimar,
düşüncelerim, etrafında dönen rengarenk kuyruklu yıldızlar.

Sözlerin, formüllerle ifade edilemeyen karmaşık denklemler,
çözüldükçe ruhumda yankılanan coşkun teoremler.

Sensiz geçen her saniye, atomlarına ayrışan bir evren misali,
her zerrem dağılır, anlamını yitirir, bir hiçliğe evrilir yavaşça.

Ama sen varsan, her şey yeniden başlar, büyük bir patlamayla,
ve ben, bu sonsuz evrende, seninle var olmanın sırrıyla yaşarım aşkla..

Hasan Belek
13 05 2020
Altınkum..