Yeter yeter ağlatmayın yüreği güzel insanları
Küstürmeyin hayata, gam keder yüklemeyin
Yormayın yeterince yorgun zaten yürekleri
Pişman etmeyin, size verdiği değer için

Yeterince yalnızlığı seçmiş yüreği güzel insanlar
Sevinirken sevinçlerini kursaklarında bırakmayın
Zaten yeterince üzülmüş kırılmışlar bu hayatta
Bir de siz kırıp dökmeyin o güzel yürekleri

Istedikleri biraz huzur biraz da mutluluk
Karabulut olup da çökmeyin hayatlarının üstüne
Yeter ağlatmayın artık yüreği güzel olanları
Korkun gözyaşlarından Allah şahit yapılanlara

Konuşamazlar kolay kolay Ah etmezler kimseye
Sessizce çekilirler kabuğuna, dökerler gözyaşlarını
Kendilerine kızarlar her defasında parçalar yüreğini
Yine de beddua etmez yüreğinin güzelliğinden

Yaradan şahittir akan gözyaşlarına
Inancı tamdır Rabbine, bırakmaz yalnız
Yarına bırakır da yanına bırakmaz yaradan
Alır güzel yüreklerin intikamını İlahi Adalet

Korkarım o yüzden bir kulu ağlatmaktan
Incitip üzmekten kaçarım Uzak dururum
Insandan değil, Allah’tan korkarım her daim
Bilirim üzdüğüm kırdığım kadar üzülürüm
Inanırım ilahi adaletin bir gün tecelli edeceğine