1
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
222
Okunma
Azrail de Tanrı gibi biraz sessizdi,
ama o, oyunbozan sayılmazdı.
Sadece “Hadi artık,” derdi
hani park kapanır ya akşam,
öyle.
Kimseyi korkutmazdı,
ama elini uzatınca
oyuncaklarını bırakmak zor gelirdi biraz.
Yine de
elinde bir mendil olurdu genelde,
ya da bir şeker:
“Yolda anlatırım,” derdi,
“Annen hâlâ seni çok seviyor.”
Şiirin sahibi
Cevap Yaz