Kelimelerim yasta hayli zamandır
Yüreğim susmaktan mecalsiz
Vedasız gidişlere takıldı aklım
Dikenli yollara düştü de ayaklarım
Kan revan içinde ellerim kollarım
Güllerle bahçelerim, rüyama bile yabancı şimdi
Bilsen : siyahına sığındığım gecelerim var
Mevsimler bana sonbahar, kış
Canımı tek yakan gündüzler ki
Aydınlatır geceyi ama
Yalnız ışık veremez içimin gecelerine

Çay kokulu akşamlara meftun şimdi gözlerim
Sen varsın diye demlenen akşamlarda, gelmesen de
Yağmurla yıkanan camlara dayayıp başımı
Senin şarkınla teselli buluyorum
Ayrılığın vuslata kurduğu en büyük tuzak
Geceler boyu teselliler sandığım şarkın
Artık o mutlu maziden gönlüm çok uzak
Şimdi öyle yalnızım ki : yanımda olsa da tüm dünya
Gökkuşağı doğsa da güldürmez yüreğimi
Konuşmuyor artık dilim, telaşta kalbim
Hikayemi sormasın kimse !

Eski tadında değil artık demlenen çayım
Uzun bir suskunluğa hazırlanır anılarım
Sol yanımda bir ağrı sensizken
Hayalinle avutuyorum beni
Beklerken seni
Nefessiz kalıyorum leylak kokan odalarda
Tarifi yok bu acının... yalnız seninle gülmeliyim
Eski düşlere daldığım gecemde
Sen uzaklarda bahara mesken tutarken
Ben ayaz gecelerin koynunda
Öksüz bir kedi yavrusu

Sesi dalgalanıyor çay kaşığının akşamda
Süveydalı düşlere gömülüyor karanlığım
Yoksun ya... O yüzden
Bana bıraktın ayrılıkları
Seviyorum ile tamamlanamıyor akşamlarım
Sararmış resimlerde maziyi arıyorum
O uzak mazide bir ben
Bir de yitik masallarım gizli
Bir haber uçur bana gittiğin yerden
Ve mektuplar... mor sayfalarda gizli
Elveda deyip gitmeyi çok gördün bana
Elvedasız akşamlara tutuklandım
Yağmurlarını bırakıp sonbaharın gözlerime
Çekip öyle gittin
Her gidişin bir dönüşü olurdu
Yanılmışım meğer !

Beni yalnız bırak hayallerim ve aşkımla
Öylesine ağlamalıyım ki; serin suları çağlasın fıratın
Gözlerimde... sükun bulsun gözlerim bu yağmurla
Tutmuyor kolum kanadım, gidişinden sonra bak
Bu, ayrılıktan yönünü yitirmiş gözlerime
Eserine iyi bak... Ve en büyük ödülleri al
Güneşlerde doğsa sensiz dünyama
Üşüyorum yokluğunda

Çaysız bırakın beni
Zaten sensiz tadı yok ne çayın
Ne akşamların
Yalnız sana mektuplarım
Çay kokuları dolan burnuna
Al gökkuşağı senin olsun sevin ayrılığına
Ben uyurum siyah-beyaz akşamlarda
Koşa koşa ayrılıklara
Çok şey öğrendim onlardan
Mesela yanmayı alevlerinde
Sitem ediyor gözyaşlarım gözlerime
Bedenim üşüyor sensiz
Sonbaharlarda

Günay Koçak

6/mayıs/2025