Bir çay, bir çay daha
Çay deyince
Sen geliyorsun aklıma
Çanlar kimin için çalıyor... bilmiyorum
Hafızamdaki anılara sığınıyorum
Önce Tanrı’ma tabi

Artık bir Polyanna olmak için
Çırpındığım zamanlara güvenmiyorum
Yeter ! diyorum, hikayelerle teselli ettiğim kendimi
Tesellisi yok bu yaşantının
Bir mucize oldu birden, diyorsun
Mutluluk filizleri yeşeriyor içimde
Koşuyorum gece-gündüz, bitirmek için hüznümü
Yorgunluklarımı, nefretlerimi
Ama bitmiyor
Yeniden bir yılan dikiliyor karşıma
Engerekten daha korkulu
Depremler kadar ağır !

Çay demliyorum yine
Her akşamki gibi
Kokulu, güllü, karanfilli
Huzurla içeyim, huzurla yazayım diye
Bardağımda yemyeşil bir zehir
Yakarken dudaklarımı, umutlarım yok oluyor
Rüyalarıma sığınıyorum
Seni görmek anlatmak için
Dayanılmaz acıları
Ama dün gece korkuluydu bakışların gözlerime
Yoksa
Ben miyim zindanlardaki

Gelsen... çay hazır
Senin sevdiğin gibi
Gel... gözlerimdeki yaşın hükmü yok
Bu acıdan daha derin yaşantımın karşısında
Bir çığlık düğümleniyor dilimde
Artık gelmeyeceksin demeye mecalim yok
Anılar beynimde kördüğüm gibi
Omuzumda çekilmez ağrılar var hayli zamandır
Ağrılar mı ? sensizlik bu
Bir de içimi yakan şarkılar
Gözlerime kırgın bakan resmin
Sana bir şarkı yazıp besteliyorum
’Kırılma, küsme, üzme canımı ’
’Bu aldığım nefes sensin’
’Atan kalbim senin sesin’
’Ne olur bana geleceğim de’

Bu Sonbahar Gel Bari
Sesin, çırpınan yaşamama bir teselli olsun
Gözlerin baktığım her yerde
Oysa, boşuna çırpınıyorum yaşamak için
Sana yazmak için... duymuyorsun beni

Bugün pazar
Mazinin özlemleri çok yakıyor gözlerimi
Sensizliği yazıyorum buğulu camlara
Ne çok beklemiştim baharları
Anılarım döküldü sonbaharda
Şiirler yazdım: tükettim yüreğimde düğümlenen cümleleri
Tükenmedi yangınlar bedenimde, ruhumda
Vazgeçilmiyor her şeye rağmen yaşamaktan
Şu bitmeyen hüzünlere bile katlanıyorum
Çünkü yüreğimde yaşayan biri var !

Yine soğudu bak ikimize de doldurduğum çayımız
Gelmedin
Güller açılmış her yerde
Güllerin hükmü yok !
Olmadığın bu yerde
Hep sonbahara bürünüyor mevsimler
Off ! seninle renkleniyordu mevsimler
Şimdi sonbahar son yaprağını da savuruyor
Bir tokat gibi yüzüme
Ayrılık acıtır beni
Çaylar bahane !

gÜNAY kOÇAK

4/5/2025