Gönül Aşka Düştü

Gönül aşka düştü, perişan halim!
Yüreğim azapta, sızım durmuyor!
Mecalim kalmadı, kalkmıyor elim,
Uzayan geceler güne ermiyor.

Kalemim takıldı o tek heceye,
Düşlerim sığmıyor uzun geceye,
Dermanım yetersiz onca acıya!
Amansız fırtına mola vermiyor.

Bu yaman sevdaya canım tak etti,
Mecnuna cevirdi, fikrim yok etti,
Yaprağım sarardı, saçım ak etti,
Bir dilim ekmeğe elim varmıyor.

Hislerim deryada, gemiye binmez,
Alevler büyüdü, sancılar dinmez,
Kabaran yüreğim bir daha inmez,
Bu gönül coşarken bana sormuyor!

Şu sevda bağını hayaller süsler,
Emeller çok uzun, bitmiyor düşler,
Baharım gelmeden basıyor kışlar,
Kanayan yaramı umut sarmıyor!

Nereye toslasın bu garip başım?
İçimde cem oldu dökülen yaşım,
Eridi bağrıma koyduğum taşım!
Yüzüm istese de yürek görmüyor.

Canan gitti elden, olmadı yârim,
Unutmuş olsa da ben hep anarım,
Kendime üzülmem, aşka yanarım!
Mutluluk rüzgârı bana vurmuyor.

Mustafa Hoşoğlu