dara düştüm
karardı iki gözüm
son bulmuyor kan kustuğum geceler
ağardı saçım sakalım
ihtiraslarıma yenildim..

her günüm bir öncekinin kopyası
tükendi yaşamaya dair ümidim
aciz pespaye bir adam oldum
kalmadı itibarım
belki o köşebaşında ki ittim
kaybettim vazgeçtim

ciğeri beş para etmez adamların oyuncağı oldum
yaşama hevesimi kavgalarımı kaybettim
üstüme çöktü kâinat belki delirdim..

gökle yer birleşti arasında ezildim
ne geçmiş ne gelecektim
hevesatımın oyuncağı oldu onurum şerefim
manası yok artık gelmişin geçmişin
derinlerde boğuldum diplerde tükendim..

şimdi otuz altısında yeniden doğmanın ümidini taşıyan bir adam var
ve bu sancıyı çekiyor ruhum
yeniden özüme dönmenin heyecanı kapladı yüreğimi
hâlâ bir ışık varsa eğer geleceğe dair
yazılacaksa ümitvar şiirler
söylenecekse güzel sözler
çalınacaksa çağ atlatan şarkılar
çözülecekse bu kördüğüm
o vakit vicdana kulak verme vaktidir..

ey yüreğim!
dünyayı çınlatan sesinle bana ilham ver
ve ey gökyüzü
kuşların kanat çırpmalarını göster bana
balıkların su üstünde ki dansını seyredeyim
dağları titretsin haykırışlarım
ve sen ey her şeyden güzel yâr
tut elimi götür ebedî huzura
sevinç gözyaşları akıtsın kan çanağı gözlerim
mutluluk hanemde mütemadiyen sürsün
sevgi çığlıklarıyla yazılsın kalan ömrümün kaderi
bağlanayım kahkahalarla kalan ömrüme
ölsün mahzuniyeti yitik kalbimin..