Gönülde yarim sırdaşım, demanım benim,
Gamında gül isemde, dillerde hem-demim.
Pîr sultanın hanesinde kerîmim, kardeşim,
Kime dürüst ol dediysem yarene sırdaşım

Zamâne döne döne, saf kalırsa sadâkatim,
Ne hâldeyim bilene, can bir yâr olur daim.
Pirlerin ocağından ben kerîmim, kardeşim,
Kime kapımı açtıysam ben yarene sırdşım.

Cihân yıkılsa, ben sende kendimi bulurum,
Derman arasam, can gözümle sana gelirim.
Ki her aynâda, rûhumu gösteren kardeşim,
Her nereye yol çıksa, serri yarene sırdaşım.

Gider bir gün bu kervan, eseri kime kalırsa,
Hakikatte baki kalan, gönül vefâsına hâlîm.
Ne hırsa yâr oldum, ne yüce kulu kardeşim,
Seninle bir kuru lokmaya, yarene sırdaşım.

Makama bend atmam, postun sultanı pirim,
Gece kararsa da gönül kandilin söndürmez,
Ben ne padişahım nede sultanım kardeşım,
Ki kalbimin ateşinde, yanan yaren sırdaşım.

Ezelden yazılmış bu dostluk ruhu kalemle,
Ne fırtına, ne zaman silebilir beni, alemde.
Dünya yanıp kül olsada yücedir kardeşim,
Elimde benim sazım, yazılmış alın yazım.

Berlin. Mayıs. 2025
Pevruzi Hasan